Çevrimdışı

Kalabalıkların dikkatini ortak duyulan sevginin merkezine yöneltmiş olması çok normal aslında. Normal olmayan; oradan sesin çok nadiren, çok kısık ve çok sıradan çıkması.

Bazen içimden kadıköy meydanında çırılçıplak bir şekilde koşturup, “beni anlamıyorsunuz” diye bağıra bağıra ergenler gibi milletin yakasına yapışmak geliyor.

Benimle konuşulsun, çocuk kandırır gibi değil, dürüstçe, mertçe konuşulsun ama konuşulacaksa biz de seni anlıyoruz demeyi bilen biri konuşsun diyorum.

Direnmek boşuna.