Çevrimdışı

Birbirine benzer günler yaşamaktan, birbirine benzer insanlarla konuşmaktan, alışkanlıklardan, “böyle gelmiş böyle giderlerden”, “sen mi değiştireceksinlerden” ve benzer boğuculukta beş benzemez, çeşidi bol, yaşama dair kıskaçlardan beni çekip alan; bir dava, bir mana ve bir kavga veren bir ben var benim içimde.

HerakLes varsa mücadele var. Mücadelenin olduğu yerde de umut.

Ben, çok şeylerden vazgeçip; hiç vazgeçemediğime sarılarak büyütüyorum umudu. Yani kendime.

Bana benzer ne kadar insana dokunursam, ne kadar çok kişi toplanırsa yaktığım ateşin etrafına, o umut da o kadar büyüyecek dalga dalga. Ama ne acıdır ki o ışıltıyı yakalayamıyorum kimsenin gözünde.

Beni sevindiren, heyecanlandıran, bazen üzüp hiç küstürmeyen bir sevdanın peşine düşme sabırsızlığı var içimde. Ruh hastasıyım ben çünkü.

Ve ben; hüznü, neşeyi ve insana dair, yaşamı hayat yapan her şeyi, kendimde arıyorum.

Hiç kimseye değil yine kendime sakladım en içten sevinçlerimi.

Yaşasın tam bağımsız ruh hastası HerakLes !