Çevrimdışı

Benim büyüdüğüm mahallede bir kural vardır. Toplumu zehirleyen, yakın çevresine de zararı olan bir iş yapmıyorlarsa, kendi dünyalarına sizi de çekmeye çalışmıyorlarsa, insanların evinde çorbasını nasıl kaynattığına karışılmaz.

Gayrimeşru ile uğraşan insanlar bilinir, onlar anlatmadıkça “eee, abi işler nasıl, vurdun mu bu aralar birini, çok çıkıyor mu tahsilat işi falan” diye eblehçe sorular sorulmaz.

Bu işlerde gösterilen başarılar, özgeçmişe yazılan, Linkedin’de paylaşılan türden olmadığından, Instagram’da “Yeni kaçak mazot tesisimizi açtık, Allah utandırmasın” türünden reklamı yapılamadığından, yani insan şöyle doya doya övünemediğinden; mevzubahis arkadaşlar, -özellikle yeni yetmeleri- arada dolar, genellikle içki masasında “ofiste günlerinin nasıl geçtiğini” anlatırlar. O zaman da dinlenilen dinlenildiği yerde kalır. Anlatan tekrar bahsetmeye karar verene kadar, konu bir daha açılmaz. Bu sektörün güzide temsilcilerine de -tapu dairesinde memurmuş gibi- normal vatandaş muamelesi çekilir.

Bu arkadaşlar da kim normal vatandaş bilir, kendi mesleklerinde gereken yırtıcılığı bu vatandaşlar üzerinde tatbik edip, şov yapmazlar. Mahalledeki hayat da böylelikle, aslanların başka bir bölgede karnını doyurup geldiği, barış içinde alternatif bir Serengeti projesi olarak akar gider.

Ben bu tür insanlar ile hayatım boyunca çok karşılaştım. Rutin bir hayatın düşüncesinin bile yarattığı sıkıştırılmış hissini ve bir insanın sevdiklerine yaşattığı hayal kırıklıklarının acısını, sürekli saçma sapan olayların ortasına atlayıp, farkında bile olmadan kendini cezalandırarak çıkarmasını, nerede görsem tanırım.

Bu yüzden size tavsiyem ; başınızı belaya sokmayın, dürtülerinize mani olun ve huşu içinde ramazanı bitirin. Hepinizi tanıyorum bak, ona göre.

hayırlı ramazanlar (: