Çevrimdışı

Şimdi bakıyorum da herşey sahte, çıkar üzerine kurulu. Dostluklar bile öyle olmuş artık insan şaşıyor. Kime güveneceğine, omzunu yaslayacağına şaşırıyor. Öyle bir an geliyor ki kendisini yastığının altında gözünde akan yaşlarla buluyor. ''Neden böyle oldu?'' diyerek çaresiz kalmak, güçsüz bulunmak aslında o an insanın en masum hali belki de. Savunmasız olduğu o acınası hali, üzgün hali. Yaşamaya dair ayağa kalkmamıza yardımcı olan acılarımız, aslında yaşadıkca tecrübe sahibi oluyor anlıyoruz.
Bazı şeyleri anlatmak için de susuyoruz, susuyoruz ki zamanı gelsin.