| Cevap: O`na MektupLar..
Insan, sürdürülmek zorunda bırakılmış bir tarihselliktir.Ancak geçmişini şimdi ile uzlaştırarak yaşayabilir.Bunu için geçmişi hep yanındadır. Şimdiki durumu ile geçmişi arasında en ufak benzerlikte,şimdi susar geçmiş konuşmaya başlar.Yalnız kaldığımiz anlarda,düşünmek denen eylemi gerçekleştirirken bizim ile karşılıklı konuşan şey bu hafızadır.Geçmiş,bizimle genelde bildiğimiz kişilerin sesleri ile konuşmaya başlar.Yani hafiza geçmişin karakterlerinin sesinden dile gelir.Bu yüzdendir,insan yeni bir şey denerken "yapma yanarsın" der annesi,herhangi bir başarısızlık da tekrar "senden bir şey olmaz "der ilkokul ögretmeni ve Tanrıyla konuşurken hep babasının sözleri girer araya.
__________________
Eski bir kadınım ben,
Siyah-Beyaz fotoğrafları,
45'lik plakları özlüyorum...
Yine bir gül nihal alıyor gönlümü
eteklerim uçuşarak vals yapıyorum..
Beyoğlu'nda gezerken Pera'yı düşlüyorum
Yelpaze ile serinlemek,
Naif birkaç sözcükle ısınmak istiyorum.
Yüzüne bakmaya utandığım,
elimi tutmaya kıyamayan,
Aşklar hayal ediyorum...
Eski bir kadınım ben,
İnce bir dantel gibi işlemeden hayatı,
Ölmek istemiyorum... |