Çevrimdışı

❝O gün uzun süredir ilk kez oturup ağladım... Kendim için daha bir sessiz, daha bir el altından gözyaşları döktüm; bir başka gezegende yaşar gibi bütün bu insanların arasında yaşayıp hayat denen şeye akıl erdiremeyen, sevgiye susamışlıktan ölen, ama sevgiden de korkmadan duramayan kendim için gözyaşları.
Ve daha o zaman sezmiştim ki, doğru dürüst bir çalışma insanı yalnızlığa sürüklemekte ve bizden yaşamın rahatlığına sırt çevirmemizi istemekteydi.

Diyeceğim, dünya [...] kötü ve rezil bir şeydir belki; o zaman insana çilecilerin yolunu izleyip her şeyden el etek çekmek düşer; sanırım pek memnun bir yaşam sürülebilir bu durumda, çilecilerin yaşamı hiç de zor değildir ya da dünya ve yaşam güzeldir belki, o zaman da insana düşen tek şey vardır, oyun bozanlık etmemek, işi bitince de gönül rahatlığıyla ölmek.❞

Hermann Hesse - Gertrud