Çevrimdışı

Anne ve Babacığım; ”Kendi kendime yapmayı öğret.”
Pedagojik formasyon programında öğrenciyken pek çok eğitim modeli incelemiştik. Pek çok da özel eğitim metodunun üzerinde durmuştuk. Şimdi oğlum ışık doğunca 0 – 6 yaş grubu için tekrar özel eğitim metotları notlarımı inceleyeyim dedim. Fakat içerikleri ve bir metoda, kurallara ve belirli sınırlara bağlı olması oğlum ışık için çok uygun değil. Çünkü Işığın da her bebek ve her çocuk gibi kendine has özellikleri var. Oyuncakları ile vakit geçirişi, sevdiği renkler ve sevdiği sesler doğal olarak diğer bebeklerden farklı.

O halde sormak istediğim soru bu noktada şu: birbirinden benzersiz olan çocukları neden bir arada aynı etkinlikleri yaptırmaya zorluyoruz ki? Aynı ortamda, aynı oturma pozisyonlarında, aynı kurallara bağlı, aynı zaman dilimlerini kullanarak aynı etkinliği yaptırmak çocukta gelişim sağlamaz. Evet belki resim yapar, yeni bir şarkı öğrenir, öğretmenini dinlemeyi öğrenir, sessizce beklemeyi öğrenir, hatta sabırlı olmayı da öğrenir. Fakat bir birey gibi kendi oyuncak seçimini yapma, istediği şekilde oynamak için karar verme, oyunların içeriklerini kendisi seçme, süresini kendisi karar verme ve arkadaşları ile oyun kurmada liderlik etme yeteneklerini kazanamaz. Sadece gününü doldurur ve evine döner. Sıradan bir anaokulunda sıradan bir gün daha bitmiş olur.

Montessori Modelinin farkı ise şudur;

Serbest çalışma Montessori pedagojisinin can alıcı noktasıdır. Burada çocuk neyle meşgul olmak istediğine, ne kadar ve kiminle olmak istediğini kendisi seçer. Serbest karar vermek çocuğu içinden gelen bir disipline sokar ve bu eğitimci tarafından belirlenmemiştir. Bunun sonucunda sakin ve gergin olmayan bir atmosfer oluşur.

Montessori Pedagojisi bireysel zekaya dayalı ve yaratıcı problem çözme becerisini teşvik ve talep eder. O, kendi ayaklarının üzerinde durmayı ve bağımsızlığı eğitir. Amaç güçlü bir kişilik ve öz denetimin oluşmasıdır.