insanları güldürmek zor meziyet artık, pek çoğu intiharın eşiğinde yaşıyormuş gibi suratları asık, evlerine hapsolmuşlar. gülüşlerinde bile iğrenç bir çaresizlik var. eh biz de yaşlanıyoruz, enerjimiz tükeniyor yavaş yavaş, satırlar da güzel ve duygu dolu olunca mizahı bir kenara atasın geliyor.
üzerine bir kaç duble bir şey içince de sırası değil şimdi mizahın diyorsun, bir de aklıma rahmetli dedem geldi. yine geçmişte bir gün oturmuş karşılıklı içiyoruz bir anlatırdı ki 25 yıl yaşlanırdım oturduğum yerde, dedem ise 25 yıl gençleşirdi. kendimizi 50 yaşında iki eski dost gibi denize bakarak konuşurken bulurduk. hiç de duygusal biri değilimdir oysa ki.
hah işte şimdi seni görünce de aynen öyle hissettim; uzun zaman geçti, seni görmek, yazılarını tekrar okumak güzel, varlığınla neşelendirdin tekrar bizleri.