sürekli saldırgan ve kötücül yanını ortaya koyarak varolmaya çalışan insan modeli görmekten hem yıldım-hem yoruldum. bu şekilde çevresindeki herkesi korkutup bastıran, aman ona bulaşmayalım seviyesine inmeyelim düşüncesini bana/herkese aşılayan insanın normal vasıflara sahip olmadığını düşünüyorum. psikanalitik düşünceme göre insan kendini sevmiyorsa, kendine dayanamıyorsa bu ruh haline bürünüyor. bu durum kalıtsal da olabilir, yetiştirilişindeki ebeveyn hatalarından da. ama bazen bu kadar empati kurmak istiyor muyum? hayır. insancıl yaklaşımı benimseyen olsun istiyorum etrafımda. çok mu şey istiyorum? sanırım evet.

(forumdışı)