Çevrimdışı

Eski Huzur

Yeşil bahçenin ortasında rengarenk bahar çiçeklerini seyrediyordu.Sarı,mor,bordo,pembe çeşit çeşit çiçekler açmıştı.Birisi ne kadar huzur verici değil mi diye seslenmişti.O huzur beni yıllar öncesinde terk etti diyemedi ama usulca başını salladı.Kızıl saçların kokusunda,ipek esmer bir tenin tuzunda,doyumsuz ayakların arasında kalmıştı onun huzuru uzun yıllar öncesinde.Tuzla’da bir balıkçının asma katında saatlerce muhabbet ettikleri zamanı hatırladı.İşte ne var ne yok en küçük detaylarına kadar anlatır,O da nasıl dikkatlice dinlerdi.Konuşmanın arasında ayakkabılarını çıkarıp ayaklarını sevmişti.Üstündeki poları üşümesin diye O’na vermiş hatta kendi kendilerinin resimlerini çekmişlerdi.Hala saklıyordu o poları.Baktıkça O’nu hatırlıyordu.

Veya yaz gecelerinde balkon sohbetlerinde ayaklarını kucağına alıp usul usul sevip okşayıp öpüşlerinde kalmıştı huzur.O günler çok çok gerilerde kalmıştı ama hatıralar hemen kapının arkasında canlı canlı duruyordu.Daha çok anı biriktirmediğine çok pişmandı.Elindekiler de yetiyordu fakat fazlasından ne zarar gelirdi ki.Şimdi yenilmişliğin zavallığında anılarına sığınığ daha fazla teselli bulabilir belki kimbilir ağlayabilirdi bile.Bahçeye kaç kere mimoza ağacı dikmeye niyetlenmiş yaşatamam korkusuyla defalarca vaz geçmişti.Korkular neredeyse son yirmi yılını esir almış ömrünğ ziyan etmişti.Kaybetme korkusuyla başlamış ve devamlı içinde büyüyerek devam etmişti.Tam anlamıyla kaybetmişliği yaşarken korkular ruhunu terk etmemişti.

Seray Canan

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...