Çevrimdışı

Sarmaşık

Benim toprağıma solup harice gülersen,
Bağların çözülürse sevgiden üzülürsün.
Aldandığın şu güneş, ıslandığın yağmurlar,
Hakikat midir kader çölündeki vahalar?

Enkazında kalsam da kesiğim depremine.
Teneffüs etmişin en derin hücrelerime.
Kalmadım mı aklının ufak bir köşesinde?
Yara deşmesi şiirde bulduğum teselli.

Canım hala acıyorken gittiğin gün gibi,
Unutmamam her günüm geçiyorken sevmekle.
Saat çok geç olursa geldiğinde korkarım,
Uğramasan da bekler kaçtığın sokaklarım.

Günün birinde toprak sudan vaz geçebilir,
Belki kalp bile kansız atabilir bir nebze,
Uçurumdan yuvarlanıp tutunduğum dalı,
Kesemem ben çeksem de yükü ağırca kahrı.

Çınlar kulakların kalbim adınla atarken.
Ümit yiter ihtimalin şafağı atarken.
Yeşilden ışık çöktü gözünden gökyüzüme.
Geri adıma bakmaz mı koşmak mutluluğa?

Elim ayağım dolanır, istemsiz şaşılır;
Duyunca neşe notasındaki ses sedanı.
Aşkın bir zindandır bende kapıları açık.
Üşenmeden her kapısını tek tek kaparım.

Kaçmak başka şey kurtulmak başkaymış ''Sarmaşık''
Ben koşup kaçmak istemişim, kurtulmak asla.
Boğduğun narin ellerinle beni çek kurtar,
Ölümü bekleyen şu hastanın şifasısın.

Bir kez göz göze geldik işte bu merhabaydı.
İkinci olan ise hal hatır sormasıydı.
Üçüncüsünü de sevmek sevilmek diyelim.
Komşum saydım seni külüne bile muhtacım.

Mutluluk tarifi bilmem, yerini bilirim;
Gözlerindeki yeşilden cennette o adres.
Yasaklı al elma mıydı canından çok sevmek?
Kitabın aksine mümkün mü yeniden girmek?

Yaşa Mustafa Pehlivan

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...