| Her ayrılık bir kayboluştu
Her ayrılık bir kayboluştu ve kalabalıklar içerisinde bir devrimdi yalnızlık…
Aşk; onun adını taşıyan bir çocuğa denk geldiğinde ağlamadan konuşabilmekti. Onun gibi bir memlekete sevdalanıp, yurtsuz kalmayı kabullenmekti aşk.
İçindeki bir... devletin yıkılış sesinin seni rahatsız etmemesiydi… Yalnızlık; göğüs kafesinden başka bir beden yaratıp kimsenin bilmediği bir dünya kurmaktı. Kuyular içerisinde düz duvarlarda aşkın ellerini aramaktı. Aşk; bedeninin arkasına sığınmış küçük çocuğa elini uzatıp onu kuyulardan tutup çıkarmaktı... Aşk Züleyha’nın sofrasından ağlayarak kalkmaktı. Belki de Yusuf’um düşmesin diyerek önceden o kuyuya içindeki Züleyhaları dökmek, Yunusum bitap düşmesin diyerek her yola kendini savurmaktı. Aşk; gözün görmediğini görebilmekti. Rüzgâra, içindeki sese ve durduramadığın düşüncelerine dokunabilmekti. Yusuf’un yırtılan gömleğindeki
acıyı gözlerine sürebilmekti aşk...
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |