| Akşam ve Kandil
Akşam ve Kandil - Hilmi Yavuz
mevsimidir,
kendi hüznüme döndüm...
akşam annemle aramda
bir süs
gibi dururdu;
saatler rikkatle vururdu;
özensiz
bir eşya kuraklığı
dağılmış bahçemize;
ve her şey kandil...
hangi ağacın yapraklarını
siyah kadifeyle örttün Ölüm?
hangi Söz’ü bana verdin
de benden geri aldın,
ey Dil?
Birden mevsimler selsebil
Aktılar; görünmemekti dileğim;
Siyah kadife sızdırıyor,
Işıkta yağlanıyor gül,
Odamda kirli meleğim...
Annem kandili siliyor:
‘mendil,
mendil nereder?’
akşam, annemle aramda bir süs!
__________________ Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...
Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir.
|