**

Geceyarası bir sevda bu...
Ne kapanası var, nede kanayası,
Zaten hiç bir gün ışığıda
kabullenmez bu çılgın esareti,
Karanlıktan korktuğum gibi,
korkardım sevdalanmaktan,
Zor olan her şeyi seviyorum,
Tıpkı yasak olduğunu bilmenin
zoruma gittiği gibi,
Yanlışlarıyla,doğrularıyla bağlanmak,
Uzaktan izlemek zor gelir,
benim gibi adamlara,
Hâşâ isyan etmek değil niyetim ama
Ne olurdu soyadım
yazsaydı isminin ardına,
Belki sarılmazdım soğuk
kaldırım taşlarına,
Düşmezdim kör akşamlarda
çıkmaz sokaklara,
Düşünüyorum da sen mi yendin beni?
Yoksa ben mi yenildim sana?
Titrer sokak lambaları,
kirpiklerine duman çökerken bu şehrin,
Ve ben avunurum savunmasız
hallerime aldırmadan,
Sanki dünya yaşanacak yermiş
ve sanki sende benimmişsin gibi,
Çocukluğumdan kalan vazgeçemediğim
tek şeydi belkide hayal kurmak,
Niyet çeker,diyet öderdim hep,
Hiç değişmedi tuttuğum dilek,
Uğurlu sayım,sevdiğim renk,
Aklımda demek yerine kalbimde der,
Bile bile lades olurdum hep,
Geceyarası bir sevda bu...
Işık tutmak,umut olmak yasak galiba,
Yoksa bu karanlığı kim ister ki?
Kim ister ki bildiği yolda kaybolmak?
Gitmek kaybetmek sayılır anladık ta,
Kalıp acı çekmek mi yani kazanmak?
Kazanmak esir olmak sa,
Ben hiç bir tutsaklığı
bu kadar çok sevmedim,
Bin defa daha gelsem bu dünya ya,
Yine koşa koşa düşerdim bu karanlığa,
Yine ayrılmazdım peşinden,
Hayallerimi ipotekler,
Yine ele verirdim düşlerimi,
Ama asla vazgeçmezdim seni sevmekten,
Diyorum ya güzelim!
Bende ki bu sevda
bildiğin geceyarası,
Ne kapanası var nede kanayası...