Çevrimdışı

Bu gibi duyguların önemli bir kaynağı cismanî bünye olduğunu düşündüğümüzde, meleklerde bu duyguların çok fazla olmadığını söyleyebiliriz. Bununla beraber, bazı hadis rivayetleri hüzün ve sevincin meleklerde de olduğunu göstermektedir:

Mesela, bir rivayete göre, Bedir Savaşı'nda Hz. Peygamber (a.s.m) ikindi namazını kıldıktan sonra gülümsedi. Bunu sorduklarında Hz. Mikail (as)’in yanından geçerken kendisine bakıp tebessüm ettiğini (adeta savaşın zaferle biteceğini bildiği için sevincini ortaya koyduğunu), onun da buna mukabele ettiğini söylemiştir. Hz. Cebaril (as) için de böyle bir rivayet söz konusudur. (bk. Mecmau’z-Zevaid, 2/82)

İmam Ahmed b. Hanbel’in rivayetine göre, Hz. Peygamer (a.s.m) Hz. Cebrail (as)’e “Hz. Mikail’in hiç güldüğünü görmedim” deyince o da “Cehennem ateşi tutuşturulduğu günden beri o hiç gülmemiştir (hep üzgündür).” demiştir.(bk. Mecmau’z-Zevaid, 10/385)

“Ey iman edenler! kendinizi ve ailenizi, yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun. Bu ateşin başında, sert ve şiddetli, Allah’ın kendilerine buyurduğuna karşı gelmeyen ve emredildiklerini yapan melekler vardır.”(Tahrim, 66/6) mealindeki ayette cehennem zebanileri olan meleklerin sert ve şiddetli oldukları belirtilmiştir ki, bu da onların Allah adına çok toleranssız davrandığını, -deyim yerindeyse- katı yürekli, öfkeli olduklarını göstermektedir. Bu da bir duyguyu ifade etmektedir.

Meleklere ait özelliklerin varlığını bilsek bile, mahiyetini bilemiyoruz.

(Alıntı)

__________________