| Cevap: Kalbimin Günlüğü
Ben artık eskisi gibi gülmüyorum, eskisi gibi ağlayamıyorum bile artık. Gülüşüm kurudu, göz taşlarım soldu. Herkes için hiçmişim gibi hissediyorum. En çok sevdikleri daha çok yaralarmış insanı. Ailesi bir de ailem yerine koydukları. Ellerim nemli, nasır tutmuş avuçlarım. Canımı yakıyor. Elinden tuttuğum, tutunduğum herkes bırakıyor elimi. Sözde yanımda olanlar var, sözde sevenler beni ama benim bazı şeylerin gerçeğine ihtiyacım var. Kayboluyorum. Kendi içimde kayboluyorum. Sevgimde boğuluyorum. Anlatmadıklarımda, anlatamadıklarımda, anlatmaktan korktuklarımda boğuluyorum. Söz konusu kim olursa olsun artık eskisi gibi sıkı tutmuyor elimi. Benim düşmekten korktukça sıktığım eller yavaş yavaş bırakıyor beni. Kayıyor avuçlarımdan. Ruhum üşüyor. Ellerim üşüyor. Yüreğim üşüyor. Kimseden görmediğim sevgiyi beklerken ne kadar da aciz duruyor içimdeki çocuk. Utanıyor. Utançtan kimsenin yüzüne bakamıyor. Beni kimse sevmiyor diyemiyor. Korkak hala yaşadığı onca şeye, sustuğu onca şeye rağmen hala güçsüz. Şefkat istiyor. Sevgi istiyor. Belki öpülmek göz yaşlarından, belki okşanmak gülüşünden. Kendinden başka kimsen yok diye herkese palavra atıp ben güçlüyüm izlenimi veren o kız kendinden başka herkese muhtaç. Kurtarılmayı bekliyor. Sesi kısılmış artık. Bir köşede bekliyor cenin pozisyonunu almış. En çok muhtaç olduğu kişiye ihtiyacı var. Ona tek dokunuşta hem ölümü hem yaşamı tattıracak birine. Bekliyor, dizleri kanlı gülüşü dumanlı.
__________________ char *adres = [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] for(int i = 0; *(adres + i); i++) { putchar(toupper(adres[i])); } |