| Hani Olmazdık
Çocuk gibiyim bugünlerde;
Herşeyden alınıyorum
Biri azıcık içime dokunan
Bir söz söylese;
Ağlayacak gibi oluyorum,
Kırıyorum karşımdakini..
Sanki sonu olmayan
Kapkaranlık bir yoldayım da
Çıkış arıyorum..
Gülüşlerim bir türlü
Yansımıyor dudaklarıma.
Hep yarımhep eksik günler yaşıyorum.
Yüreğim ağır geliyor bana...
Hayata karşı bir yenilmişlik
Bir boşvermişlik içindeyim
Oysa herkes uzun zaman önce
Güneşe açtı kucağını
Bense nereye gitsem
Gri bulutları sürüklüyorum peşimden
Güneş bir benim içime doğmuyor nedense...
Nicedir huzurla uyumanın
Ne demek olduğunu unuttum.
Tatsız tuzsuz bir hayat işte...
Bu salak bu saçma bu delice
Mutsuzluktan kurtulmak istiyorum
Ama mümkün olmuyor...
Nereye baksam seni görürken
Nasıl yapacağım bunu?
Daha önce çok denedim...
Çok denedim seni unutmayı
Ve yayılıyorsun bütün bedenime...
Seni yok sayarken yaşamak daha kolaydı,
Kalbimin önüne bir duvar örmüştüm,
Aslında ben değil de sen örmüştün,
O duvarı bilmeden...
Acı, özlem, hüzün gibi duygular,
Giremiyordu yüreğime.
Kendimce rahattı
Bir yol tutturmuş gidiyordum
"Olmazdı"diyordum
"İmkansız bir aşktı"diyordum.
Avutuyordum kendimi şimdi seninle
Yaşadığım ne varsa bir film şeridi
Gibi geçiyor önümden!
Her aynaya baktığımda beni değil,
Seni görüyorum!!!
Söyler misin bütün bunları yaşarken
Nasıl silebilirim seni?
Nasıl olmadığını varsayabilirim?
Özledim seni birtanem...
Özleminle başedemiyorum artık...Olmuyor...
"Gel"desem"sev"desem gelir misin?
Kollarını açarak koşar mısın bana?
Bu sevdayı ötelere taşır mısın benimle?
Beni sensizlikten ve
Bu bitip tükenmez acıdan
Kurtarır mısın?
|