Çevrimdışı

gel.

- ölüyorum sandım bir an, yokluğunda kayboluyorum. bir hiçliğin ortasından çekip aldın sen beni. dilenir miyim şimdi hayata, sen söyle? sen varsın ya, ben artık hayata mutluluk dilenir miyim?

+ geleceksin değil mi?

- geleceğim, sana demet demet aşk getireceğim.

+ kendini al, gel yarim.

- sessiz cümlelerin, sesli kahkahaları var sanki kulaklarımda. sen varsın. senin adın var. ve kahkahalarla uyandım bu sabah. kendi kahkahamla uyandım. seninle gülüşmek vardı rüyalarda, sana sarılırken mutluluğun ne demek olduğunu, şükretmeyi anlamak vardı. yani, sen vardın.

+ üşüme oralarda, korumaz seni o şehir ben yokken.

- üşümeyi seviyorum ben. ellerin yoksa, ellerimin sıcak olmasının lüzumu var mı sevgili. ellerime, sen üflüyorum her soğuk gecede. yastığım, yorganım olup eşlik ediyorsun bana her gece, göğsümdeki huzurla, göğümdeki kuşlarla sana uyanıyorum her sabah. üşümek beni yıldırır mı sandın?

+ gel.

- emir kip’lerini sığdırdığın an cümlelere, ben ben olmaktan çıkıyorum. koşar adım sana geliyorum. mesafeleri, sana gelen yolları tek tek öpüyorum. ” çekilin aradan mesafeler, ben yarime gidiyorum! ”

+ sen bana gelirsen, gülüşümde güller açacak.

- yüreğinde güller açsın sevgilim, içinde mor menekşeler açsın.

” seni kilometrelerce seviyorum. ”