Mapus
insanın zulmüne dayanmaz yürek!
yatarım yatarım gün belli değil
..
..
kaç zaman oldu görüşmeyeli
hatırlamıyorum
-buralarda zaman diye bir şey yok
sonuçta-
...
nasılda kırışmış yüzüm
ellerim
o kuşlara lokma lokma ekmek pay eden
o resim çizen
şiir yazan ellerim
titrer olmuş
..
kafese hapsetmişim göçmen kuşları
göğsümde
mevsimi geldi bırak bizi diye diye
kanat çırparak parçalıyorlar gagalarıyla
gövdemi
açsam göğsümü!
salıversem..
salıversem her birini bir bir
kaçıp ufukta dağılsalar dört bir yana
yol alsalar
göğsümden daha sıcak diyarlara
bilmiyorlar ki
nereye giderlerse gitsinler
içimdeki çölde kaybolacak
ve beni yakan ateşde
kavrulacaklar..
çünkü
bir insansın gönlünde tutunamayan
hiç bir yerde barınamaz
... ’’kalsın üstü ,kâfidir bana yaşadığım günler’’
..
B.Karaca
__________________ Raki içen kadın yurtta sulhtur ağdalı değil nağmeli sever.. |