Çevrimdışı

Adını yazıp duruyorum tüm sayfalara. Yanına da kendiminkini iliştirmesem olmaz tabii. Sonra siliyorum adını, senin beni sildiğin gibi. Tek başına bıraktığın gibi, ismim de yapayalnız kalıyor kağıtlarda. Vazgeçmek değil, sevmemek hiç değil benimkisi. Onca çabanın ardından kabullenmeye mecbur bırakılmak sadece. Artık beni sevmediğini biliyorum. Ve geri çekiliyorum. Her ne kadar susuyor gibi görünsem de, ne zaman resimlere ya da bana attığın aşk dolu videolara rastlasam kalbim kanıyor. Bir zamanlar seni seviyorumdan başka söz bilmeyen o dudakların artık bir merhabadan bile yoksun bırakması acıtıyor. Seni aramak istediğimde kendimi tutmak zorunda olmak acıtıyor. Ben acıyorum. Yazamıyorum, belki de bu yüzden. O kadar mutsuzum ki öyle kapandım ki içime, artık anlatmak istemiyorum kendimi. Anla istiyorum. Sen anla beni. Tek kelime etmeden, sadece bakışlarımdan dinle her şeyi.