Çevrimdışı

seni yine terkedeceğim...
ve bilmedim dillerde ağlayacağım
kirpiğime tuz düşecek
sevgim kadar büyük değilmişsin diyeceğim
ve seni yine terkedeceğim...


bir kapı aralığında bırakacağım ellerini
isimsizlikler doğurmaya yatacağım bu yosun kentinde
ne ilk gelensin, ne son giden
seni bana terk etmelerine izin vermeyeceğim
seni her gece terk edeceğim...


aşk-ı cinayetim olacaksın
ve yalnızlıkların en çoğulu bana kalacak
düşle çoğalttığım bu yaşamın adı düşmek olacak...


uzak bir şehirde, hiç görmediğim bir kızı seveceğim
o bana sarıldığında
göğsümde bıraktığın darp izlerin kanayacak
ve bir çocuk annesini kaybedecek çarşılarda...


ağlamayacak kadar vazgeçeceğim senden
öfkeme bile değmezmişsin diyeceğim
ve seni yine terk edeceğim...


günler devrildikçe ağıt tutacak sonbahar
rüzgarlara karanfiller ekeceğim
yollarda kaybedeceğim aşkımın ilk harfini
seni, kirli kent bakışlı, bozkır saçlı bir kıza ekleyeceğim...


aşk; iki kişilik bir yalandır sevdiğim...
ve iç kanamalı bir aşkın mürekkep fırtınasıdır bu şiir...


istersen yalnızlık duvarlara yakışır de
ve başkalarını sev..!
ben sende herkesi terkedeceğim...!


(Kahraman Tazeoğlu)