| Cevap: vαvєчlα..
Kafamın içi şehir kalabalığından farksız. Bir sürü ses, hepsi bana ait ama bambaşka konular hakkında konuşuyorum, kendimle. Ama dudaklarım kımıldamıyor. Belki bu yüzden sessiz yerleri seviyorum. Dedikodu ve şehir sesi yerine kendimi dinliyorum. Bir süre sonra yoruluyorum ve sanki kafam da onca şey yaşanmamış ve düşünmemiş gibi uykuya veriyorum kendimi. Sizde kendinizi dinleyin ama bunu aşırıya kaçmadan ve kendinizi kendinizle yormadan yapın. Kendinizi benliğinizden soğutmayın..
__________________
hєrkєs kusurlαrı ílє kusursuzun pєşíndє..
|