| Soğuk ilkbahar..
Sahi hayat neydi? Gökyüzü kadar masum ve temiz miydi?
Yada kirpiklerinin altındaki kadar gölgemi?
Hayat neydi bilemiyorum..
Her zaman ''iyi olan'' için verdiğin mücadeleydi..
Ama bu yolculuk birazda, giderken kaybettiklerinden ibaretti..
Sakallarıma dokunuşunu hatırlıyorum.
Hayatıma farklı bir anlam kattığını farkettiğim günden beri ne çok şey değişti..
Şimdi kilometrelerce uzaktasın bana.
Şayet , gönüle kilometreler sınır koyamaz ya..
En özel anında yanında olmayı, yinede öyle çok istiyorum ki.
Biliyorum.. Her ne olursa olsun ''sen var ol o bana yeter'' dersin,
Merhametine , şefkatine sevdalandığım kadın..
Özlemin o kadar ağır ki , göğüs kafesimdeki daralmayı hafifletecek birşey bulamıyorum..
Hani diyorum ; Yanımda olsaydı da , hiç konuşmasaydı , öylece otursaydı.
Bazen rüzgar getiriyor kokunu..
Bazen bir şarkının sözünde buluyorum seni..
Ama sitem etmiyorum. Buna da şükür demek hoşuma gidiyor...
Gerçi.. Mesafeler aşk'a engel değildir.
Gözden ırak olan , gönüle de ırak değildir...
Bu teorileri çürütme mükemmeliyetine ermek kudretini seninle tadmak..
Uzaktayken bile seni yaşamak.
Bunun farkındalığında büyünle kaybolmak...
Öte yandan birşey kurcalıyor zihnimi.
Aklıma geldiğinde karışıyor mevsimler.
Gözlerini düşündüğüm her yer, sanki bir ilkbahar sabahı..
1 saniyeyi bile asırlık cennet gibi yaşatanım..
Varoluşuyla mutlu olduğum..
Gülüşüyle huzur bulup , en güzel mucizeye sahip olduğum kadın..
Hayır.. sitem etmiyorum..
Senli , sensizliği de seviyorum.
Uzaklığının heyecanıyla her nefeste sana yaklaşıyorum.
Kim demiş mesafeler engeldir ?
Benim sokaklarım iki dudağın, memleketim ise alnında biter.
Gözlerin gözlerime cadde , yüreğin yüreğime yuva olur kadın..
[Matizz]
__________________
Bir veliaht tutkusu; Şair ceketli çocuk.. |