Çevrimiçi

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Yazsonu arifesiydi,sonbahar yakındı
Hala ılık bir güneş göğü ısıtıyordu
Otlaklar garip biraltın ışıltıyla parlıyordu
Ve vadiler gecenin pusunu dışarıya atıyordu

Gökyüzünün arsından bir ses yankılandığında
Çobanı yerden kaldırdı

Çoban
''bu kadar kederli bir tonda ne kadar tatlı bir ses şarkı söylüyor?
Hangi bakire bu çalılıklarda yalnız dolaşıyor?''

Ses tonuyla büyülenmiş.şarkıyı takip etti,
Güneş batarken ve gölgeler büyürken
Akşam karanlığının donukluğunda ve parlayan şelalenin yanında
Yosunla kaplı bir taşın üzerindeağlayan gençbir kız oturuyordu

Çoban
''neden üzgünsün?sana ne oldu?
Hangi şarkı seni bu kadar hüzünlendirdi?''

Bakire
''nereye gidiyorsun çoban.kalbini hüzünlendirme,
Sen bana yardım edemezsin,ne kadar hünerliolursan ol!
Birağacın tahta beşiğinde doğmuş ve en az yüzyıldır orda olan,yaşlı biradam
Kalbi hala saf olanbir genç tarafından kesildi-
Yapabileceğini bilseydi benim kurtarıcım olacaktı...''

__________________
Bir Yosun Yatağı Bağışlanmış. Bir İç Çekişle Uzanmış. Kabul Edilmiş Yeşil Battaniye Tarafından. Dünyayı Öpmüş HoşçakaL . . .