Çevrimdışı

Herşey gözümün önünden geçiyor.
Yaşanılan onca şey..
Hatalar.. Umutlar ve ziyanlar...
Kızdıklarım.
Kızamadıklarım.. Ve özlediklerim..

Silip atamıyorsun hiçbirşeyi.
Unutulacak birşey değil...
Şarkılarda , içtiğin sigaralarda , bir çocuğun gülümsemesinde ,
Market reyonlarında , pazar sabahında , acı kahve kokusunda...
Düşlediğim her yerde , sonsuzca..

Bir hikayeymiş gibi okumayın bunları.
Gitmek istiyorum..
Herşeyden uzaklaşıp , soyutlanmak...
Kızdıklarımdan , kızamadıklarımdan , sevdiklerimden , iyi ve kötüye dair hatırlatıcı herşeyden uzaklaşmak..
Çünkü son bulmayacak biliyorum. Ne kadar çabalasam da bir sonuca varamıyorum...

Son satırlarımı yazacağım diyorum.
Defalarca savaş veriyorum , kimseye kızmayacağım , kimseye el etmeyecek ve defolup gideceğim..
Ne kadar komiktir ki ; Ansızın birşeyler de durdurmuyor değil...
Ama artık o birşeylere de giyotini indirmek istiyorum.

''Bir gün tüm yazdıklarımı toparlayıp kitap haline getireceğim''
Gerçekleştiriyorum..
Peki ya sonrası? Bu jübilemiydi yoksa..
Son satırlar.. Son saçmalamalar.. Son nefes , son kalem, son sigara , son umut...
Harelenen bir can.
Milyonlarca kez harelenmiş , kan içerisinde uyanan bir beden..
Bir zihin , bir kalp , bir düşünce , bir söz , bir ''ozan''..

Şarkılardan da sıkıldım artık.
Dinlemek istemiyorum , Canımı yakıyorlar..
''Ruh ta ölür'' inandırıcı gelmiyordu.
Her melodi , her nakarat , her çığırış arefesinde iğneliyor aklımı...
Aklımı , ruhumu , ''ozan''ı kaybediyorum...

Belkide kaybolmuştur çoktan?
Bunun bile ne durumda olduğunu , inanın bilmiyorum...

23 nisanmış bugün.
Sahi nerede bıraktım o çocukluğumu?
Aslında içimde saklıyordum , bilmiyorsunuz...
Sadece ezberlediği şiiri okuma fırsatı bulamadı.
Birşey zırvalayıp yazdı , çizdi..
Tatlıydı , tebessüm barındırıyordu,
Basit bir beceriksizliğin yüzünden yavaşca yok oldu.
Sanırım;
Kendi dilimde '' yazdığım bu saçmalıklar cumhuriyeti'' mürekkebinin vakti doldu..




[Matizz]

__________________
Bir veliaht tutkusu; Şair ceketli çocuk..