Çevrimdışı

’’bin kez budandık,vermedik geceyi
gündüzlerin kunduzuna..’’


kaç eğreti geceyi
şahit edelim
ölüm sancılarımıza..
kalk!
musallada can veren verene...
..

ses ver..
sırtına çiy düşüren
yitik şehirlere uyanıyorum

..

görünsün dağların kırbaç yüklü
anıları
çeksin dudaklarım vaha hıçkırıklarını
omuzlarımda bunca yük varken
dolanıp sana düştüğümü
söylenip göğsüme seni kattığımı
demem..
..

şimdi
vuslatın salâsını benden bekleme..
gölgedeki güne son sözü vur
kalk!
ölesiye ağız dolusu kalabalık varken
yüreğimi fecr vaktiyle böl..
aydınlansın gecemiz
..

ses ver..
ö l d ü ğ ü n
yitik şehirlere uyanıyorum

..

yıkmışken gönül kalelerini
ben..
ben geldiğini gördüm afakımda
çöl kuşlarının...
giderken sessiz sedasız
ben..
ben sesinle kulaklarımın dolduğunu
duydum..

..

ses ver..
sen s u s u n c a
yitik şehirlere uyanıyorum

..

ne varsa şimdi senden yana
şimdi dövünen gökler adına
kaybettiğim o gece hatrına
kalk!
toprağa can veren mim hatrına
vicdanında kanatlanan kırlangıçlar hatrına..
dudağımda kilitlenen adın hatrına...

gel..

’’
’’giydiğim urbam gam ah yār
hep böyle zülfiyâra mı dokunacaktık...
öldün ya...
öldüm ya...’’


*Belma KARACA*

__________________