Çevrimdışı

Limanda bekleyen kız dönecek umuduyla dikilirken rüzgar esti. “ondan sana bir tutam koku getirdim.” Dedi. “kokla sevdiğini hisset”dedi. Kız rüzgarı var gücüyle içine çekti. Ama bu yetmedi ona. Beklemeye devam etti. Güneş açtı. “sen onun kalbinde yeşeriyorsun unutma”dedi. Kız güneşin sıcaklığını kemiklerine kadar hissetti. Gece oldu ay çıktı. Kız limanda oturmadan, yorulmadan bütün umuduyla bekliyordu. Ay ona acıyıp “sana onu göstereceğim, iyi bak” dedi. Denizde ona eşlik eşlik etti ve hafif dalgalanmasıyla yakamozda kız sevdiğini gördü. Ama gene yetinmedi. Görmek özlemini eksiltmiyor aksine dokunamamak daha da canını acıtıyordu. Yağmur yağdı. Üzgün bir şekilde “ağlama lütfen. Ben bile sana yetişemiyorum” dedi. Ama kız özlüyordu. Bu sefer sonbahar geldi. Yapraklar çevresini sardı. “hazan ayıdır bu ay. Bizde sarardık bütün sevgilerde. Ayrılık var. Ver bize götürelim uzaklara.” Dediler. Ama kız onları duymazlıktan geliyordu. Bekliyordu. Dönecekti. Dalgalar vururken limana o da vuracaktı onun kalbine. Demir atacaktı. Beklemeliydi. Artık ümidi azalmıştı ama beklemeliydi. Kış geldi. Her tarafını beyaz kaplamıştı. Onunda söyleyecekleri vardı. “bekleme onu. Dönmeyecek. Onun kalbi artık buz kaplı.” Kız inanmıyordu. Dönüp güneşe baktı. Kış onu üşütmüştü. Belki güneş onu gene ısıtabilirdi. Ama güneşte bu sefer umutsuzdu. “ artık yeşeren çiçekler soldu. Sonbaharda gittin. O artık buz kalpli.” Dedi. Zavallı kız duyduklarına inanamadı. Güneş iyice üşütmüştü. O kadar beklemişti onu ama vuslatta acı vardı. Artık gitmeliydi. Kalbini, mabedini sonsuza dek acı çekmemek için kapattı ve mevsimler boyu beklediği yerden ayrıldı...
Yanlış zaman yanlış insan
Tutunmak imkansız bıktım yamalı sevdalardan
Yanlış bahar kış güneşi*
Yoruldum her bulduğumda kaybetmekten seni
Kıyamete kadar kapattım kalbimi