| Mahkumiyet..
Varlığın nedensiz imtihanları vardır.
Ve bu imtihanların içerisinde bir mahkumiyet.. Bir özlem..
Bir aşk..
Bir nefes..
Bir bakış..
Güzel olan ama ulaşılması zor olan herşeye..
Senin bende yarattığın mahkumiyet gibi..
Koşmak istiyorum.
Korkuyorum..
Sarılmak istiyorum.
Kollarım titriyor..
Sevmek istiyorum.
Utanıyorum..
Sen varken çocuklaşıyorum nedensizce.
Yoksa , bu da yeni bir sürprizin mi ?
Yeni bir imtihanın mı?
Şayet öyleyse;
Seve seve göğüslüyorum..
Seni seninleyken özlüyorum.
Dinlediğim bütün şarkılara anlamını yüklüyor,
Dilimde zikrediyorum..
Derler ki;
Birşeyi ne kadar çok anıyorsan, o kadar seviyorsundur.
Yani zikretmek gibi..
Zikrettikçe seviyor,
Sevdikçe senin tesirini anıyorum..
Seni seviyorum diye basitliğe kaçmıyorum,
Çok şükür; nefes alıyorum.. Yaşıyorum der gibi..
Bu da bir mahkumiyet,
Bir imtihan ise.
Seve seve , seni yaşıyorum..
[Ozann]
__________________
Bir veliaht tutkusu; Şair ceketli çocuk.. |