| Tankurt Manas - Ben Şimdi EYM #2
Ben şimdi dudaklarından
Bu şehrin duraklarından
Büyüttüğüm umutlarımdan
gittim…
Ben şimdi çocukluğumdan
Yıkılmış duvarlarımdan
Yürüdüğüm yokuşlarından
vazgeçtim.
Üfledim mumları dileklerim eski
Unuttuğum bi şarkıydı elimdeki resmi
bu şehre mağlubum rüzgar diretmedim esti
tutunduğum her dal bileklerimi kesti
bi 70lik Yılları devirdim yıldım ah delirdim
İstinat duvarlarım yıkıldı zırhım hep delindi
ettiğim yemindin ettiğim küfürdün sözlerim benimdi
İçime attığım bi okyanustu gözlerim birikti
artık nefretim doğar bu şehre gün batınca
Günahlar elzem olur taşar bardak hür kalınca
Şimdi göz bebeklerim yalanlar kürtajında
Karalar bağlıyorsun yangından kül kalınca
Yemin ederim çok zoruma gitti
Kendimle bile konuşamadım çok zoruma gittin.
__________________ Yalnız kalmaktan o kadar korkuyorsun ki;
ihtiyacın olmayan insanlar biriktiriyorsun.
İhtiyacın olmayan insanları kaybetmemek için,
Kendin olmaktan vazgeçiyorsun... |