Çevrimdışı

Hayatımda bir çok yokuşlarla baş ettim.
Benliğimde emanet olarak sakladığım en güzel şey ise ; Çocukluğumdur..
Artvin , kaçkar dağı eteklerinde sarıya kaçan saçlarıyla al yanaklı bir çocuk.
7 yasına kadar yaylacılık yaparak gaz lambası ışığında büyümüş bir fırtına..
Gözlerimde ve yüreğimde biriktirdiğim öyle güzel safilikler doludur ki..
Anlatmakla bitmeyecek , ve aktarılamayacak kadar güzeldiler.
Belki oyuncağımız olmamıstı ama , küçük taş parçalarını odun külleriyle boyayıp oynamak çok başkaydı.
O eski aşıkların uzaktan uzağa cilveleri ve kesişmelerine şahit olmak,
7 den 70 e bütün herkesin bir ateş başında yöresel şarkılar söylemelerini dinlemek,
Yayladaki bütün çocukların bir araya toplanıp aynı kazandan yemek yemesi,
Hatta gecenin zifirinde yayla evimizin balkonuna çıkıp yamaçlarda koşuşan tavşanları izlemek....
Hepsi birbirinden eşsiz ve güzeldi.
Belki bu zenginlikler içerisinde büyümek ti bizi olgunlaştırıp , karakterimizi yetiştiren..
Ve ben hala o eski çocuk ruhumdan eksik bırakmıyorum yüreğimi.
Hep aynı çocuk , aynı deli yürek , aynı gülüş ve aynı mutluluklar...
Bizler..
Göğe komşu topraklar...