| Bir ağlamaklı türkü..
En çok sen kokan baharları severdim.
Kıyısız göllerin derininde beklerdim seni...
Kokun bir başkaydı tenimde.
Ben senı hep çam ağaçlarının ışıltısında özlerdim..
Seni görünce çocuklugum gelir aklıma aniden.
Bir ağlamaklı olur bu türkü.
Tınısında kaybolurdum da kirpiklerini anlatamazdım ufka..
Oturup bir köşede susardım öylesine.
Bedenim toprak , ruhum kim bilir hangi şehrinde ? ,
Düşünürdüm de içinden çıkamazdım...
Şimdilerde sözlerde kifayetsiz kalıyor sevgili.
Vakitsizliklerin incitiyor dudaklarımı.
Bir ağlamaklı doluyorum ki ,
Soğukluğun ürkütüyor baharlarımı..
[Ozann]
|