| Cevap: Şu An Ne Düşünüyorsunuz?
Bugün eve dönüş yolunda karşıdan karşıya geçerken yine çiçekçi çocuğu gördüm. Kırmızı ışık yandığında o da ekmek parasının derdine çiçek satmaya çalışıyordu. Bu sefer dikkatimi çeken başka bir şey oldu. Ara kaldırımın köşesinde biri dört beş yaşında, diğeri taş çatlasın on yaşında iki çocuk oturuyordu. Hava soğuk, üstlerinde çok kalın bir şey yoktu. Gülüşüyorlardı, havanın ayazına aldırmadan. Durdum, Allahım dedim lütfen param olsun, pek nakit taşımıyorum, taşıyınca da çabuk harcıyorum ne hikmetse. Maalesef bozukluklar dışında param yoktu, onu da vermek istemedim. Dilencilik yapmıyorlardı sonuçta. Muhtemelen çiçekçi çocuğun kardeşleriydi. Banka da yoktu yakınlarda, dedim Allah’ım sen kimsesizlerin kimsesisin. Umarım bir daha karşılarım.
|