Çevrimdışı

Cümlelerime nereden başlasam bilmiyorum.
Yokluğunun vermiş olduğu hükmü tadıyorum şu sıralar..
Aklımı karıncalandıran,
Kelimelerimi tahrip eden,
Yüreğimi parçalayan uzaklığını soluyorum sadece..

Hangi cümleleri armağan etmeliyim sana ?
Nasıl anlatmalı? ,
Nasıl ifade etmeliyim kendimi sana?...

Bunları bir kenara bırak.
Sensizliğinin bir haber oluşunda , Nasıl dayanmalıyım bu kahroluşa?..

Şimdi, içeriye girmelisin diyorum.
Adımlarınla baharları kıskandırmalı,
Karşımda duruşunla yeni bir doğum,
Bakışlarınla cennet sefası olmalısın yine bana..

Sakallarıma karışan bu sisli düşlerde,
Kaldır öpülesi alnına ve bak bana diyorum.
Derken ; Kokun eksiliyor tenimden,
Hasretine alışamadığımı anlıyorum.

Ve sen yoksun..