| Yalnızlığın Kimsesizliği
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Yorgunluğum bıçak sırtına yaslanmış gibi ağır. Kazanmak için çalıştığım ev, araba ve en güzel yatak bile yetmiyor çaresiz bekleyişime.Yıllarca biriktirdiklerim öylece yerinde bense her gün kaybediyorum ve yalnızlığıma gömülüyorum deniz kenarı bir sahil evinde. Radyo bile eskiyi çalmıyor artık ve eskiyince beden ruh çekilmek istiyor gideceği yere.Eşimi geçen yıl solunum yetmezliğinden kaybettim.Doktorlar öyle diyor ama soluyacak bu kadar hava varken ne gerek var ölümü bir sebep olarak belirtmeye...
__________________
Eğer "dokuz" CanLı oLsaydın biLe En fazLa "sekiz" kez kaçabiLirdin öLümden..
BiLki "yedi" düveLe suLtan oLsan dahi Yerin "aLtı" mekan oLacak sana
En fazLa "beş" metre kumaş götürebileceksin Kapatacaksın "dört" açsanda gözünü..
Bu dünya "üç" günLük dünya , AzraiLin yanında "iki" kat oLup yaLvarsanda nafiLe
ELbet "bir" gün öLeceksin İşte o gün herşey "sıfır"dan başLayacak..! |