| Dökülen Kalem mı Göz Yaşı mı
Belli ki geceler dinmiyor
Belki Çok yanlız olduğumdandır diyorum her seferinde
Kalbim ister bazı fani dünya heveslerini
Söyle bana dost sen neden hiç benden gitmedi
Ey yoldaş derdin nedir
Sevdadır secdende
Hayattır rukunda
Yüreğindedir kıtanın
Ben seni bırakmam dökersin
Her rekatında bir nebze mısra
Koyarsın bazen bana alnını ya rab dersin
Kalemi eline aldığında başlarsın bir besmele
Söylersin durursun ama sadece kendine
Duyun görün artık kalemde gerçek dostluk
Söyleyin hanidir dost grdaşlık söyleyin
Yürektemidir yaşama attığımız heveslikler
Hayata merdivendir
Bir basamadığında hep hüzün
Merdiveni çıkan değil hep kaçan oldum
O merdivende gelen olmadığından
Şimdi ben kabuğuma çekilmeyimde neyleyim
Ben susmayımda ne edeyim
Sen he der geçersin değil mi
Belki ağzına geleni satarsın değil mi
Kolay değil saydırmak söylenmek
Benim kalemine sustuğum kelamdır her mısram
Dökemediğim göz yaşımdır
Paramparçayım söylesene neyleyim
Kaleme döken bedenime haykırdığımdan
Huzurun bir nebze uğramadığı dur
Secde hariç ey sevgili ile huzurdur
Kaldığım döktüğüm huzurdandır ona göz yaşım
Taki başımı kaldırıp ahir dünyaya döndüğümde
Bir nebze kalem olsamda durmadan
Kendimi kalem açacağına bıraksam tükenip gitsem
Bir sobanın kor alevinde kaybolsam
Her derim her nefes kelamla olur
Yürek akarsa bedene huzur dem olur
Yaşam tutarsan huzuru ala olur
Ben döktüm her seferinde göz yaşını
Yok olup dönüp giderim her zerresinde...
Bir yesribin kor alevinin mehtabında
Bir kalemin tesirinde kaldım her seferinde
Sevgim kalemeymiş gibi yazmışım bende
Kendimi böyle teselli eylemişim...
Not: Burhana düşen gönle hayret der susar...
__________________ SusKun ve Sessiz Mürekkep...
Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir.
|