Döküklerin içinde ışığı gören minik umutlarım var.
Bırak..
Kirli düşüncelerinle dokunma umutlarıma.
Geçme içinden aklımın.
Çık git artık..
Senden gayrısı yok belki..
Ama sende yoksun.
Yazımı kışıma çevirenim..
Bu üşümeler yetmedi mi?
Bu kış çok çetin geçmedi mi..
Ben baharı özledim.
Uçan kelebeğin özgürlüğünde ,
Kısa hayatında gördüğü umudu..
Sevinçlerimi özledim.
Git artık.
Bu kış dondurmadan git..
Buz olmuş kalbin erisin artık.
Belki, belki o zaman mor menekşeler açar ..
Yine en sevdiğim papatyalarla gelirsin belki..
Saçlarımda taç oluverir bu sefer..
Mutlu oluruz belki..
Ben çok üşüdüm ,
Zira ısınacak tek odam kalbinin bahar bahçeli odalarıydı...



Emeğine o güzel yüreğine sağlık içimi titrettin okurken ne güzel yazmışsın öyle. ❤