Çevrimdışı

Özledim...
Suskunluğum dağ gibi olmuş,
Bi haber herkesten, her şeyden.
Nicedir bu gülüşler senden gayrı çok uzaklarda..
Yaşamını sürdüren bir inci tanesi.
Evvelim oldun binbir mucize verdin..
Hayaller vardı, an ve an yaklaştığımız.
Güzel sözcükler vardı dudaklarını süsleyen..
Sen vardın kalbime ışık veren.
Bir gün, olur da bir gün bu ışık sönerse dedim kendime..
Bir mum alevine muhtaç kalırsam?
Ne yaparım o zaman sana bi hasret,
Işığına bin hasret...
Çok güzel sevmelerin oldu.
Lakin düşündüren gözlerinin buğusuydu..
Gün geldi ki?
Çaresiz, kimsesiz gözlerin..
Ellerin kaydı benden.
Seninse
Avuçlarında bir demet çiçek.
Bir toprak kuruyunca ona dikilen çiçekler hayat bulur mu sandın?
Olmuyor işte , olmuyor..
Ölüyor toprak, gün geliyor gözyaşları nemlendiriyor.
Ama yine de çiçek açtırmıyor.
Acılar üzerinde bir yaşam filizlenir mi sandın?
Yıllarca süren güzellikler,
Ansızın gelen zelzele ile yerle bir oldu.
Döküklerin içinde ışığı gören minik umutlarım var.
Bırak..
Kirli düşüncelerinle dokunma umutlarıma.
Geçme içinden aklımın.
Çık git artık..
Senden gayrısı yok belki..
Ama sende yoksun.
Yazımı kışıma çevirenim..
Bu üşümeler yetmedi mi?
Bu kış çok çetin geçmedi mi..
Ben baharı özledim.
Uçan kelebeğin özgürlüğünde ,
Kısa hayatında gördüğü umudu..
Sevinçlerimi özledim.
Git artık.
Bu kış dondurmadan git..
Buz olmuş kalbin erisin artık.
Belki, belki o zaman mor menekşeler açar ..
Yine en sevdiğim papatyalarla gelirsin belki..
Saçlarımda taç oluverir bu sefer..
Mutlu oluruz belki..
Ben çok üşüdüm ,
Zira ısınacak tek odam kalbinin bahar bahçeli odalarıydı...



- vioLeta -

__________________