Küçük bi kız çocuğu var , hayata inadına gülümseyen, hoyratça insanlara karşı umutlu ,mutlu ,sevinçli gülümsemesini eksik etmeyen, zorluuu bir mücadele içerisinde hayatini sürdürebilen, sürdürse bile ayakta kalmak için savaşabilen ,savaştığını zannedip bi yerlerde tıkanma durumuna düşüp yine ayakta kalabilen belkide ayakta gücü bile yokken tutunacak bir dalı olmadığı için bu zorluklarla mücadelesi yüzünden tam ayağı burkulmus düşecekken tekrardan dimdik durabilen ya da yok yaaaa herşey mecbur olduğu için bu durumda ya zaten ..
Bilir misiniz ?
Hayatı göğüs vermenin zorluklarına karşı savaşırken güçlü durmanın zor olduğunu o kız çocuğunun hiç duygusu yok mu? Varda Yokmuş işte herşeyi umursamayarak takilmis oldugu duygu icerisine kaptırmış kendini ahhh bi inilse o yüreğin derinliklerine belki de ne mücevherler cikacak ortaya da inilmesi bi okyanus kadar derinlikte inilirse derinliklere ,çıkalamayacak şekilde hayatının bitiş noktası olarak kalacak, var mi bu cesareti taşıyacak?
I-ih ! Derinliklere inecek kadar cesaretleri yok. Şimdi diyorum ki;
Bu çoban , yıldız olsun , dünyayı sarsin ,evreni sarsin ama uzak olsun. Dünyayı sarsın, geceleri aydınlatsın, tek olsun ismi de; çoban yıldızı olsun...
Yaaaaaa @
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] süperiz biz yaaa , yazdigin şiirin çok güzeldi.yuregine sağlık arkadaşım tek kadim forumdaşim benim ..
#cobanyildiziolalim..