Benim kendi şiirlerim var
İçinde dökülen nağmelere esir olmuşum
Titremişim usanmışım
Bazen hoyratca dökmüşüm nağmelerimi
Rüzgarlara lodoslara meydan okuyarak yazıyorum
Sana senli olan düşlerimi
İçim o soğuk rüzgarlarda içim ısınıyor seni yazarken
İçimi bilemiyosun bazen
Anlatamıyorsun ne demek istediklerimi
Haykırıyorum iç çeke çeke
Söylermisin sevdiceğim
Seni özledim demek için döküyorum damlalarımı
Bakma bana yüreği güzelim
Bazen ağır olabiliyorum
Bazen bir tüy gibi narin olmayı istiyorum becerebiliyormuyum
Seni anlatırken yaşadığım coğrayaya
Hani istedim hayal kurdum
Sonra bizde sana hayaller hep hayatlarla örtüldü değil mi
Seni seviyorum diyebiliyorum
Aslında şu zamanda basit olan
Ama
Anlamı bir dağı yıkan bir dağı çiçek açan kelimeyi diyebiliyorm
Hayal umud herşey o iki kelimede aslında biliyormusun
Şimdi diyeceksin bana olmuyor ki
Yüreği bir mürekkep olan sevdiğim
Yazdığım romanın baş kahramını
Anlatıyorum okuyorum söylüyorum
Benim aşkım
Benim sevdam hayallerde değil
Lodosa meydan okumuş o sağlam kağıtların üzerine düşen
Üç beş mısra imiş
Seni sana ne zaman anlatayım biliyormusun
Bir gün gözüme ilk baktığın gün seni sana anlatayım
Neden şimdi değil
Korkuyorum ki içinde be olmuyacağım diye
Susuz ömrümün ilacı olanım
Seni anlatmak seni haykıramamak beni yaralıyan
İşte sevdam ben niye yazıyorum gördün mü
Bir umudun kapandığı bir coğrafyada aşkı anlatabilmek için
Senli nefesimin atmasını istediğim için
Bir tutam kağıda döküyorum
O yüreğinin sevgisinden dökülen mürekep ile bir ömür...
#siiryüregindendokulenmürekkepleolurhep
__________________
SusKun ve Sessiz Mürekkep...
Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir.