Çevrimdışı

Rüzgar esiyor. balkondan içeri giriyor.
Perde sisiyor. Onunla nefes alip veriyorum.
Bu günlerde balkona yakin yerlerdeyim.
Klestrofobim azmis, nefes darliklari artmis,
aliskanliklarim alinmis boslukta bir oraya bir buraya giden bir uçurtmayim.
Hayatimi verdigim adamin bogazina batan iki kilçik çitam var.
Biri sefkat biri tutku.
Bir de güzel insanlarin boyadigi renklerim var.
Içimde barindirmaya çalistigim sevgi,umut....
bilinen tüm insancil küçük hayallerimle
hala canli kalmaya çalisan renkler.

Korkudan,yalnizliktan,yasanmis agir hayat travmalarindan
yalan olan o kadar çok seye inandiriyoruz ki kendimizi,
kendimize geldigimiz an herseyi kaybettigimiz an oluyor.
Herseyi ver,hepsini ver........
biz olalim, sen ben ol ben de sen olayim,
bu hayata seni mutlu etmek için geldim.........
Tüm kiskançliklar,
dogru bilineni empoze etme savaslari,
kabul ettirme çabalari,
bagirislar,kavgalar vs...
Uyanin artik uyanin!
Kimse kimsenin herseyi olamiyor.


Sonunda çiçek bahçesi seçimini yapar.
Bir karar verir.
Artik üzülmeyeyim ben der.
Senden önce mutlu bir hayatim vardi der,
Bitiyomus sevgi de bitiyomus der.
O küçük sey artik yok der.
Herseyini geri alir.
Verdigi herseyi.
Artik pazar sabahlari huzurlu degildir,
mutfaktaki ayak sesleri yoktur,
hayat dolu gözler yoktur,
saflik kokan sözler yoktur,
gece uyutan koku yoktur,
elden yapilmis ziplayan örümcekle konusan ses yoktur,
yarin için bi amaç yoktur,
hayat baglari yoktur,
konusabilecek söz yoktur,
aglayacak gözyasi yoktur.
Sadece seçimler,mantiksal planlar,
alinmis kararlar yaninda huzursuz rüyalar,
her günün boktan baslanmasina sebep olan rüyalar,
herseyi tekrar tekrar yasatan rüyalar,
tüm hatalari yüzüne vuran rüyalar kalir.
Ne anlamli bir fotograf ne de degerli bir söz kalir.
Mazi zamanla silinir gider.

Rüzgar esiyor,perde sisiyor,
Sarkilar perdeyle nefes aliyorlar.
Tüm hisirti müzige uyuyor ama beni uyutmuyor.
Anlatiyorlar.
Ben sadece anliyorum.
Seçimleri anliyorum,verilen kararlari,
istenmeyen bir hayatin ta kendisi oldugumu,
aliskanliklardan,
söylenmis tüm sevgi kelimelerinden daha öteye giden seçimlerin varligini
ve bunlarin tüm gerçek hayati olusturdugunu anliyorum.
Bildigimi zannettigim tüm acilarin,
hissetmis oldugum tüm duygularin,
doganin kokusunun,
tepedeki çimenligin,
yalnizlik noktalarimin yaninda gerçekligin ne kadar da güçlü oldugunu anliyorum.
Insanlari yasatmak için verdigim tüm umutlarin,
meteryal dünyada hiç degerinin olmadigini,
sadece geçici bir hayalden öteye gitmeyecegini,
hep unutulmaya mahkum oldugunu anliyorum.

Simdi ben uçsuz bucaksiz gökyüzünde klestrofobi krizleriyle,
nefes darliklariyla,
yasamin anlamini arayan
bir oraya bir buraya savrulan bir uçurtmayim.
Hayatimi verdigim adamin hala o çok sevdigim adamin, bogazina batan iki kilçik çitam var.
Biri sefkat biri tutku.

__________________
“Every time I look at you, I fall in love all over again”