Çevrimdışı

Cep telefonları günümüzde şüphenin simgesi oldu.. Sevgililer, eşler, birbirlerinin cep telefonlarını karıştırmak için nerdeyse fırsat kolluyorlar..
Kimler aramış?.. Kimleri aramış?.. Sakladığı mesaj var mı?.. Kimden..
Bu yüzden biten ilişkinin haddi hesabı yok..
Neden böyleyiz?..

Neden güvenmiyoruz en sevdiğimize de, tahkikat, araştırma, soruşturma yapmak gereği duyuyoruz?..

Söyleyeyim.. Tek sebebi var.. Kendimize güvenmiyoruz..
Bunun iki türlüsü var..
Bir.. "Giderse, onun gibisini bir daha bulamam.." korkusu.. Bu korku bizi şüpheci yapıyor.. Kendimize güvensek "Giderse gider.."
diyebilsek..
İki.. Biz her haltı yapıyoruz. Onu da kendimiz gibi sanıyoruz doğal olarak. Bu bizi şüpheci yapıyor. "Ben yapıyorsam, o da yapıyordur" diyoruz..
Bu iki halde de sağlıklı ilişki olmaz.. Mümkün değil..
O zaman..

Şüphe ediyorsan bitireceksin.. Araştırmaya, soruşturmaya gerek yok.. Hayatın şüphe içinde geçecekse, olmasın daha iyi..
Şüphe ediliyorsan, anında kaçacaksın. Senden şüphe eden, durmadan peşinde olan, gözleyen, özel olması gereken yaşamını karıştıran biriyle mutlu olmana imkân var mı?.

Şüphe etti, temiz olduğunu kanıtladın. Gene şüphe etti, gene kanıtladın. Hayatın hep kanıtlamakla mı geçecek?.
Senden şüphe eden birisi nasıl seni seviyor olabilir ki?.
Onun için durmadan senin başka arayışlar içinde olduğunu düşünüyor, durmadan şüphe ediyordur.

Birini seversen serbest bırak.. Geri dönerse senindir. Dönmezse?. Zaten hiçbir zaman olmamıştır ki..

Benim sevdiklerim hep özgürdüler..

Gecenin bir vakti, evden çıkıp giderlerken dahi "Nereye" diye sormayın kimseye kendiliğinden söylemediyse..
Sorsan ne olacak ki?. Sizden gizlemek istediği bir yere gidiyorsa, yalan söyleyecek..
Niye onu yalana zorlayacaksınız ki?.. Giderse gider..
Gidecek olanı zorla tutmak kadar feci bir şey var mı..
Alıntı..

__________________