| Cevap: Sustum Cevaplarıma
Hep bir omuz aradım hayatımda..
Mevzu başımı yaslamakta değildi aslında.
Sadece dinlenmek istedim biraz da olsa..
Ve öğrendim ki insanı yoran tek şey,
yorulmayı bir ihtimal yerine koymadan
sadece dinlenmeyi hayal etmekmiş..
Dinlenmek için yorulmak gerekmiş..
Neyse..
Çok kırıldım ama sonra geçti..
Zaman bana kendi yaralarıma üfleyebilmeyi
öğretti.Uzak değilmiş,hemen yanı başımdaymış.
Kendi omzum.
Koydum başımı ve kendi omzumdan öptüm.
Öyle bulunmaz hint kumaşı falan da
değilmişsiniz,kendi omzuma
bakınca gördüm..
__________________
Belki yağmura da gerek kalmazdı,
İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı.. |