| Cevap: Asil Bir Hüzün Hikayesi
Oturup kendi saçlarımı okşadım,
Oturup ağladım kendi saçlarımı okşarken.
“Sevmediğin yerlerim acıyor baba!”
Sevmediğin yerlerim çürüyor.
Sevmediğin yerlerimden eksiğim, tamamlanamıyorum.
Kim dokunsa sevmediğin yerlerime,
Oluk oluk kanıyorum.
Kanıyorum,
Kandırılıyorum.
Bıçak girmiyor sevmediğin yerlerime,
Kesip atamıyorum.
Kurşun işlemiyor sevilmemişliğim, vurup öldüremiyorum ve her yere varıyor benimle o tuhaf his kaçamıyorum.
“Sevmediğin yerlerim acıyor baba!”
Sevmediğin yerlerimden hastayım,
İyileşemiyorum…
Alıntı
--IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 15:15 -->-> Daha önceki mesaj 15:01 --
Öyle biri olur ki hayatında;Kilometrelerce uzaktan, ayrı şehirden, ayrı evden, ayrı yataktan 'iyi geceler, öptüm' der sen kokusunu hissedersin...Çünkü saçlarını ezbere bilirsin, avuçlarını, sesini, kokusunu... Belki de hayatın boyunca ezberlediğin tek şey odur.Bazen, öyle seversin...
Bazıları da olur, zamanla değişir.Onun için yaptığın hiçbir şeye layık olmadığını görürsün. Gün gelir vazgeçişin, pişmanlığın olur.Öyle nefret edersin...
Her kim olursa olsun, bir gün her şey son bulduğunda herkesi sana yaşattığı şeylerle hatırlarsın.Kimini nefretle,Kimini minnetle...
Alıntı
|