Çevrimdışı

Bazen insanı üzen kaybetmek değil,
Yarım kalmak oluyor
Sanki elinin birini kaybetmiş de bir daha hayata tutunamayacak gibi…
Sanki bir bacağı kopmuş da bir daha ayağa kalkamayacak gibi…
Hani birinden umutlanıyorsun,
O varken bana bir şey olmaz dediğin kişi
Koca bir hiç çıkıyor ya…
En önemlisi de ona olan bütün güvenini boşa çıkarıyor ya…
O zaman öyle derin bir hayal kırıklığına uğruyor ki insan,
Toparlaması öyle kolay olmuyor.
Bazıları ‘onun için üzülme, değmez’ diyor
Amaonun için harcanan onca özveriden haberi olmuyor..
Gönül bir şeylere alışıyor elbet,bazı şeylere katlanıyor.
Ama yaşadıklarını asla unutmuyor…

Alıntı

--IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 11:44 -->-> Daha önceki mesaj 11:37 --

Beklemek uzun bir yol, sabretmek ağır bir yük ve ömür dediğin birkaç saniyelik…
Bilesin…
Yokluğundan dem vurmayacağım bu defa. O kadar uzaklaştık ki birbirimizden yokluğun bile dokunmuyor artık bana. Yok, ağlamayacağım bu defa…
Bıraktım artık avuçlarımı senli dualarla doldurup göğe kaldırmayı. Nasıl olsa kabul olmuyorsun. Bilmiyorum kimin duygularına yağmur olup yağıyorsun ama benim umutlarıma damlamıyorsun. İçimdeki boşluğu hangi dilde anlatacağımı bulamıyorum.
Sen beni hiçbir dilde anlamıyorsun.. .
Gidişine sitem etmeyeceğim bu defa…
Gözlerde mana bulamayana dudaklar ne anlatabilir? Aşka, sevgiye illa cümle kurmak mı gerekir? Hem gözyaşı kalpteki yasa kefil değil midir? Yok, ağlamayacağım bu defa…
Ne ağlayacağım ne de anlatacağım… Susmaksa susmak, vazgeçmekse vazgeçmek… İstersen mağlubiyet de sen buna, istersen benim de işime geldi san. Ama benim de hevesimin kaçtığını bilesin. Soğuyan bir çay, solan bir çiçek say.
Artık nasıl istersen öyle düşün, ben vazgeçtim.. .
Bilmiyorum kimde çiçek açar artık gülüşlerin, kimde zil çalar eteklerin…
Kim seni benim kadar sevebilir, sarılır, öperken koklar ya da incitmekten korkar… İnan artık hiç mühim değil! Ne semtime uğra ne de aklıma gel. Ömrünün kalanı benden uzak olsun yeter.
Çok üzüldüm, çok özledim, çok bekledim…
Ama şu saatten sonra hiçbir pişmanlık, hiçbir özlem, hiçbir anı seni bana döndürmesin.
Bende sana yanacak bir can daha kalmadı,
bilesin..

Alıntı

--IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 11:52 -->-> Daha önceki mesaj 11:44 --

Kayboldum:
İnsan sevdiği birini kaybedince ne yapar?
Ellerini bacaklarının arasına sokup, karnına çeker dizlerini. Kısık kısık ağlar. Gırtlağında ağrı ile karışık bir yumru hisseder. Kalkar soğuk bir duş alır, avutur biraz kendini. Biraz içer, sarhoş olur.
Sonra?
İyice açar avuçlarını, ne kadar çok açarsa o kadar kabul olur sanır duaları.
Yalvarır.
Sevdiğini kaybetmiş birinin çaresizliği, büyüktür yaşadığı saniyelerin çarpımından. Geçsin diye yalvarır.
Dönsün diye yalvarır.
Sonra?
Elinden geleni yapmıştır, hatta elinden gelenin fazlasını yapabilmek için parçalamıştır kendini. Yine de sanki dünyanın tüm suçlarını işlemiş gibi hisseder. Başına gelen her şeyin sebebinin kendisi olduğunu, berbat bir insan olduğunu düşünür. Bir de ne güzel olduğunu sevdiğinin... Tüm olanlara rağmen, ona üvey babasının duvara vurduğu bir çocuk gibi kızgın olmasına rağmen çok güzel olduğunu!
Sonra?
Hırslanır, hırçınlaşır. Hatta hıncını alacak birilerini bulur kimileri. Birilerinin çok sevdiği olur. Çok sevip kaybettiği... Birini çok seviyorsan ve o seni sevmiyorsa ondan başka kimin sevdiği umrunda olmuyor. Hoşuna gitmiyor değil ama kanayan yaranın üzerine ne sararsan sar, ne basarsan bas, ne ile gizlemeye çalışırsan çalış kanıyor işte. Bulaşıyor geri kalan hayatına.
Bazıları da kabuğuna çekiliyor. Biz onlardanız. Biz birinin bizi sevmesine bile izin vermeyecek kadar çok sevenlerdeniz.
Öncesini hatırlamıyorsun.
Sonrası yok.
Hikayen bitiyormuş gibi işte.
Sen hiç ceset gördün mü ? Ben gördüm. Çok sevdiğim birini kaybettikten bir kaç hafta sonra. Hiç hareketsiz ve hissizdi. Yüzündeki çizgileri belirginleştirmişti çekilen kanı ve parlaklığını kaybetmiş gözleri açıktı. O gözlere baktığım an kendime benzeyen en somut şeyi buldum.
Sonrası yok.
Öncesi çok sevdiğin birini kaybetmek zaten
Alıntı

--IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 12:01 -->-> Daha önceki mesaj 11:52 --

Göğsümde bıraktığın acıya rağmen ağlarken yüzüstü yatabiliyorsam hala
yinede iyi insanlarda karşılaş diye dua ediyorsam Allaha sana olan sevdamdandır bilesin…
Hakkında kötü bir baht dileyecek kadar aşağılamayacağım kendimi bu dünyada kim ne yaparsa bir tek kendine yapar
Birinde iyi kalmakta kötü anılmakta herkesin kendi eseri bende güzel kalmadıysan kabahat benim değil
sende biliyorsun hep iyi niyetimden dolayı kaybettim bu hayatta o yapmaz o gitmez o söylemez
dediğim kim varsa beni hep aldattı beni hep yanılttı ama hiçbiri senin kadar derine bırakmadı acısını
Hayatımdaki hiçbir kayıp senin kadar koymadı bana sanada çok görmüyorum aslında sende haklısın
herkes haklı sadece ben haksızım bu diline yandığımın dünyasında bir tek ben hak ediyorum yüzüstü bırakılmayı
kandırılmayı ne yaparsın işte her şey gibi iyi niyetinde fazlası zarar kimse zorla sevdirmedi kendini
hiç kimse zorla güvendirmedi kendini ben yüreğimin cezasını çekiyorum kimseye kırıldığım falan yok
ama şu var ki çok ders aldım aldığım her darbeyi tecrübe diye etime çeltik attım ben çok şey öğrendim
nihayetinde bundan daha fazlası olamaz dediğim her şeyin daha fazlasını gördüm
artık hiç bir şeye şaşırmam bu hayatta hiç kimse beni hayal kırıklığına uğratamaz
Ben son yaprağımı sende döktüm baharıma yağmur olmayan kimseye çiçek açmam bir daha
Hayat devam ediyor işte kimin nereye gittiğinin ya da kimin nerede kaldığının bir ehemmiyeti yok
Yastığa başını koyunca birçok şeyin pişmanlığıyla kalbin sıkışmıyorsa ne ala ne güzel
Gerçekten hür bir vicdan gibisi yok
insan herkesi affediyor da bir tek kendini affetmeyi başaramıyor
Dilerim bir gün kendini bağışlamayı başarırsın
Ben seni çoktan affettim…
Bir zamanlar aşktın gönülden düştün
Sonra kabuk oldun yaradan düştün..

Bunlar sana son sözlerim
Kabuk düşünce yaranın bir hükmü kalmazmış
Şimdi hükümsüz bir acısın bende
Kimin gözlerine güldüysen artık ona ağla, ona üşü, ona üzül…
Ben bir daha acımam sana…
Acımam bilesin…

Alıntı

--IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 12:03 -->-> Daha önceki mesaj 12:01 --

Ben seni affetmesine affederim de
Dizlerimi karnıma çekip yorganın altında içim çıkana kadar ağladığım geceleri sen unutturabilir misin?
Sahiden geçeceğini düşünüyor musun tüm bunların,
Hiçbir şey olmamış gibi devam edeceğine inanıyor musun bazı şeylerin?
Hiç sanmam…Bunu sen yapsan, ben yapamam.. .
Ben seni affederim affetmesine de
İçimdeki bu ağrı affedemiyor işte.
Ne geçiyor, ne diniyor, ne de affediyor.
Kalp bir kere buz oldu mu birine, bir daha ısınmıyor…
Gideceğim cehennem olsan da ben bir daha yanmam sana.. .

Alıntı

--IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 13:35 -->-> Daha önceki mesaj 12:03 --

Seviyorum yalnızlığı..
Bir o kadar da sevmiyorum..
Bir noktadan sonra yürümüyor bende,ilerlemiyor,
ben yürütemiyorum,anlayamıyorum,katlanamıyorum,
bir şeyleri değiştiremiyorum ben
İzliyorum sadece,kendi hikayemin en yabancısı benim çoğu zaman..
Etrafım beni bana anlatanlarla dolu,
etrafım beni anlamayanlarla dolu..
Bir karmaşanın içindeyim de boğuluyorum belki de..
Bu hikayeyi hiçbir gereksiz detaydan arındıramıyorum.
Herşey yerli yerinde,herşey çok hızlı akıp gidiyor
Korkuyorum..
Biraz durup,hareket eden ne varsa durdurup nefes almak istiyorum sadece..
Bu sıralar bunu çok istiyorum..
Boğulma işareti bu..
Bir girdabın içinden gökyüzüne fırlattığım işaret fişekleri var kimsenin görmediği..
Bu girdap boğazıma kadar yükseldi belki de
ve ben savrulduğum bu girdabın ortasında boğuluyorum..
Bütün bunlar olurken ne kadar uzaktın sen
ve ben ne çok anlattım sana..
Sadece sana anlattım..
Ben sana hikayemi anlattım çünkü o hikayenin bir kahramana ihtiyacı vardı.
Benim sana ihtiyacım vardı..
Sense başkalarına vardın hep..
Başkalarına vardın..

Alıntı