Çevrimdışı

İnsan çok uzun bir yolun yolcusu. Yol arkadaşları değişiyor, yol hep aynı. Engebeli, düz, bayır oluyor ama hep aynı yol işte insan hep yolda. Yollar kesişiyor, ayrılıyor, virajlarda yıkılıyor bazen insan ama hep aynı yolda işte.

Mevsimler değişiyor, koşuyorsun bazen, bazen sürünerek ilerliyorsun ama hep ilerliyorsun.Geçip giden zaman zannediyorsun ama değil, sensin. İnsan kendisi geçip gidiyor her şeyden kendi yolunda.

İçimin bu çürümüş yanları, yamalarımı, kanserli hücreleri, zift gibi olan akciğerimi, sönmeye yüztutmuş karaciğerimi ve artık silikleşen kalbimi feri gitmiş gözlerim, telaşını yitirmiş ellerim hepsini yüklendim yol uzun, yüküm ağır geliyor.

2017*giz

__________________