gecen gun isimi bitirdikten sonra, burda ilk yasadigimiz eve gittim...
Belki 6 7 yil olmustur gormuyeli, anilari tazeler gidip bakardim uzaktan
Yaslanmissiz
Cocuklugumuzdaki o koskocaman ev... baktigimda ufacik, burda yasanilir mi denilcek durumda
Hala aklimda, babamin ehliyet almaya calistigi gunler, evinin onunde park etme cabasini izlemeler..
o ufacik evde neler yasadik neler
Ilk geldigimiz zaman esya yok.. birsey yok.
Bir tanidigimiz bir battaniye verdigini hatirliyorum, hic unutmam
Gri bir battaniye, kalin..
Gri- yeni hayatimin basladigi renk.
annemle babamin sabahin korude fabrika yolluna dusmeleri
Kardeslerimse hala kucuk, bir kendileri hazirlanirlar , bir de beni ikna etmeye calisirlar
Uyan artik okula gitcegiz diye
Bir kac kez para ile kandirmislar diyorlardi
okulsa, tam dibinizdeydi iyiki..
Okadar yanliz kaldikki bizimkiler calisirken.
uc tane cocuk.
bir evde
Kapi kilitli bile degildi cogu zaman
Allaha emanet..
Ama komsularimiz cok iyidi Allahtan, bakarlardi
uzaktan akrabalar ile iclo disliydik
Cok iyidik. Herkes birlikte herkes birbirini ziyaret ediyor..
Hafta sonlar hep birlikte gezmeler
Yillar bunu bozdu ..
Yillar gectikce insanlar buyudu, yollarini ayirdilar
Kimi simardi, farkli yollar secti
Kimi ayrildi.. aileler dagildi
Kimiyse vefat etti
Arada 29 30 yil gecti sanirim, o yillari oyle ariyorum ki.
Simdi insanlar bayramdan bayrama
Hatta bayramlarda bile ziyaret etmez oldular
Simdi herkes “ben” pesinde
Kendi cikarlar pesinde
Hal hatir sa yok olmus sanki
durumumuz kotuydu
Maddi durum berbatti
Ama huzur vardi
Simdi maddi durum duzeldi
Sukur muhtac degiliz, idare ediyoruz
Ama o eski gunler yok oldu..
mutluluk..
ucup gitti mi.
yoksa biz mi hala eskilerde kaldik