| Gözlerin...
pencereme vuran rüzgarın sesi
çocuksu bir ağıta benziyorken
annemin yatarken okuğunu dua
kapımdan içeri süzülüyorken
şehrin serserileri
tekel biralarını yerlerde parçalıyorken
karşı dağdaki kurdun uluması
yüreğimi ürpertiyorken.
aklıma dönüyor dolaşıyor
yine gözlerin geliyor...
nerden başlasam da nasıl bitirsem
hangi çiçeceğe adını versem
hangi yıldıza benzetsem seni
kaç cümle kursam ve kaçında gözlerin geçse
sönse bütün şehrin ışıkları
gözlerim gözlerini kilometrelerce uzaktan seçse.
|