Bazen, kırılırsın.
Bazen, incinirsin.
Bazen, yutkunamazsın.
Bazen, h'iç kırıklarla boğulursun.
Bazen, sen olmaktan çıkarsın.
Bazen, kendini harflere asmak istersin.
Bazen, istemeden acıların çoğalır.
Bazen, tüm acıları çektiğini düşünürsün.
Bazen, bazılarından fazla yaşıyor olduğun kanısına varırsın.
Bazen, bazenler içinde boğulursun.
Bazen, hiç ayak basılmamış, adı sanı duyulmamış, bir şehir olmak istersin.
Bazen, tüm insanların seni faili meçhul olarak bilmesini istersin.
Bazen, bazenlerin seni intihara sürüklediğini düşünürsün.
Bazen, sezen aksuyla hayata tutunursun.
Bazen, eline bir saz değil, kalem alarak yazdıklarını yaşamak istersin.
Bazen, bazenlerin içine hapsolursun.
Bazen, binlerce yüz içinde kaybolursun.
Bazen, bilinmez bir ülkeye gitmek istersin
Bazen, ana vatan olmak istersin.
Bazen, nedensizce seversin.
Bazen, bile bile ölmek istersin.
Bazen, hayatı dört duvarlar arasında kendi kendine yaşayarak geçirirsin.
Bazen, tüm maskeli insanların yüzlerini tutuşturmak istersin.
Bazen, bir şarkı olup sıradaki parça diye başkalarına gitmek istersin.
Bazen, kördüğüm olursun.
Bazen, gözlemlerin g'özlem olur.
Bazen, turna kuşu olup sürekli göç etmek istersin.
Bazen, yıllardır bulamadığın huzurun şarkılarda olduğunu hissedersin.
Bazen, kalbinin esiri olursun.
Bazen, sadece bazen demekle yetinirsin.
Bazen, keşkeleri halat, bazenleri tabure yaparsın.
Bazen, sadece severek yanarsın.
Bazen, kelimeler kifayetsiz kalır.
Bazen, bilmediğin ateşe düşer, cayır cayır yanarsın.
Nedensizce, vedaların insanı olursun.
Bazenlerin bittiği yerde, nokta olup sonunu bitirmek istersin.
Ve yutkunamayıp boğazına takılan kelimeler seni sessizce, azaltarak öldürür.