gözlerdeki mutluluktan, kahkahalardaki şenlikten, bakışların köprülerinden, kucaklamaların sıcaklığından,
hislerin paralelliğinden anlaşılırmış. insana yaşadığı iyi kötü her an için şükrettiren, günü geceyi bulunmazlaştıran,
bağları eşsizleştiren imiş. bir de, belki çok basit ve bilinen bir sözle bile ifade etmek gerekirse,
çoğalan imiş paylaştıkça.*

kar havası gibisin dışarda, içimde elmanın dişlenişi.