Çevrimdışı

İnsana en büyük zararı en yakınındakiler veriyor. İçten gelen bir gülümseyişi tek yumrukla yüzünün ortasına gömüyorlar. Nereye kaçacağımı bilmiyorum. Bu sefer gerçekten bilmiyorum. Çünkü çok denedim. En sonunda, yalnızca kokusu tanıdık olan bir yabancının omzunda sonsuza kadar kaybolmak istedim; olmadı. Umutla başladığım her şey celladım olmaya adaydı ve ben bu tragedyanın hayranıydım. Ama birine "Lütfen kırmayın göğsümün etrafındaki hassas camı!" diye yalvarırken bulmak istemiyorum kendimi. Zira asla yalvarmam. Cam parçalarını sıcak göğsümden tek tek toplamayı göze alırım ama yalvaramam. Çünkü mevsimler değişirken uzay boşluğunda duran ama dünyanın göğünde parlamayan bir yıldızım ben. Büyük ama yalnız, parlak ama görünmez.
Görünür olmayı bekleyemem.

__________________